Liwia Kowalska

Dlaczego zajęłaś się psychologią?

Fascynuje mnie złożoność i różnorodność świata ludzkiej psychiki i lubię pomagać Innym. Psychologią interesuję się od 13go roku życia, kiedy sięgnęłam po pierwszą w życiu książkę w tym zakresie (była to „Neurotyczna osobowość naszych czasów” autorstwa Karen Horney). Choć teraz bliżej mi do podejścia poznawczo-behawioralnego, był to początek mojego zainteresowania psychologią. Oczywistym dla mnie wyborem kierunku studiów była dla mnie psychologia. Z nieustającym zaciekawieniem, nieustannie zdobywam wiedzę w tym temacie.

Jakie jest Twoje ulubione wspomnienie / moment pracy z pacjentem?

Mam bardzo wiele takich wspomnień! Każdy Pacjent jest dla mnie wyjątkowy i wnosi do mojego życia cenne doświadczenia. Jestem też wdzięczna i wzruszona za każdym razem, gdy Osoba, która do mnie przychodzi, mówi o swoich emocjach, myślach, trudnościach i potrzebach (to wymaga odwagi!) oraz pracuje ze mną nad czymś bardzo ważnym, delikatnym i cennym, czym jest dążenie do lepszego samopoczucia psychicznego i praca nad sobą. Kluczowym aspektem pracy z Pacjentem jest dla mnie relacja terapeutyczna, która oparta jest na życzliwości, empatii i szacunku. Cieszę się za każdym razem, gdy słyszę o postępach i nawet małych sukcesach Osób, z którymi pracuję. W gabinecie jest u mnie zawsze miejsce na wszystkie emocje, z którymi ktoś do mnie przychodzi. Cenne jest dla mnie bycie przy ważnych dla moich Pacjentów chwilach i towarzyszenie oraz wspierająca obecność. A pomijając ogólne aspekty pracy terapeutycznej, czuję niemałą satysfakcję, rozumiejąc slang moich młodszych Pacjentów. Kolejnym anegdotycznym aspektem mojej pracy, który lubię jest humor Osób, które do mnie przychodzą – znajduje się w niej także przestrzeń na odrobinę rozluźnienia.

Jakie masz plany na rozwój zawodowy?

Po ukończeniu szkoły psychoterapii planuję dalej kształcić się w kierunku zdobycia specjalizacji z psychologii klinicznej. Chciałabym również w przyszłości zdobyć kompetencje w zakresie psychoterapii dzieci i młodzieży. Interesują mnie nurty trzeciej fali psychoterapii poznawczo-behawioralnej (szczególnie DBT i ACT). Cały czas się szkolę i jestem osobą lubiącą zdobywanie wiedzy i otwartą na nowe wyzwania

Publikacje / książki o tematyce psychologicznej, które polecasz:

Jest to emocjonalnie bardzo trudna w odbiorze pozycja, ale zdecydowanie polecam książkę „Człowiek w poszukiwaniu sensu” autorstwa Victora Frankla. Jest ona bardzo poruszająca a zarazem budująca przekonanie, że nawet w najgorszej sytuacji można

znaleźć swój sens i odnaleźć choćby iskierkę nadziei. Kolejną pozycją, którą polecam jest „Najgorszy człowiek na świecie” Małgorzaty Halber. Opowiada ona nie tylko o uzależnieniu, ale także o poznawaniu siebie i otwarciu na wewnętrzne doświadczenie. Nie mogłabym nie wspomnieć o książce – pamiętniku Julie Yip-Williams „Do ostatnich dni”. Jest ona bardzo głęboko poruszająca. Poznajemy w niej historię kobiety chorej na raka, która do końca swojego życia pozostaje prawdziwą, autentyczną sobą – jej siła, szczerość i transcendencja niewątpliwie jest dla mnie ogromnym wzorem do naśladowania. Do pracy własnej bardzo polecam pozycję „Umysł ponad nastrojem” Christine A. Padesky i Dennisa Greenbergera i „Szczęśliwy mózg” Ricka Hansona. Wszystkim polecam także książkę „Warsztaty intymności” Agnieszki Szerzyńskiej, która edukuje i oswaja tematy związane z własną seksualnością. Myślę, że bardzo dobrą formą psychoedukacji są również podcasty, które poruszają ciekawe wątki – Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS oraz podcast (są również książki) „O zmierzchu” Marty Niedźwieckiej.